Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Το καλάντισμα

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μισούσα τα Φώτα γιατί έπρεπε να έρθει να κάνει επίσκεψη ο κάθε πάτερ Ποτέθκειος, ο οποίος με την εξουσία που του παρέχει το ράσο (που κάνει τον παπά) θεωρεί ότι μπορεί να εισβάλλει στα ξένα σπίτια, να ανοίγει πόρτες ακόμα και της κρεβατοκάμαρας (ακόμα θυμάμαι μια φορά που με πέτυχε με το μπουρνούζι) να ανεμίζει το μαρούλι/ρόκα/δυόσμο/ότιναναι τζαι να πιτσικλίζει όλο τον τόπο με νερά, τζαι στο τέλος να σου την διά πας τη κκελλέ με τα -αλήθεια τι χόρτο είναι;- κάμνοντας το φρέσκο-ισιωμένο μου μαλλί να φριζάρει ακριβώς στο σημείο τζαι στο σχήμα του μπουκέτου, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τον μεγάλο μου εφιάλτη που είναι το φίλημα του σταυρού και απαραιτήτως, αφού σου το βάλλει μες τα μούτρα πριν προλάβεις να απομακρυνθείς, του χεριού του πάτερ Ποτέθκειου μας, τα οποία προηγουμένως φίλησε η μισή ενορία την οποία ευτυχώς δεν γνωρίζω και ούτε θέλω να μάθω.

Δηλαδή ειλικρινά, φαντάσου έναν τύπο ολόιδιος ο Ρασπούτιν, να χτυπά την πόρτα μες τη μαύρη νύχτα, να μπαίνει μέσα πριν προλάβεις να πεις «δώσαμε», να ανοίγει πόρτες μέσα σε όλο το σπίτι, τρία τέσσερα παιδάκια να παιανίζουν στην είσοδο, ο σκύλος να αφηνιάζει (κι εγώ να σκυλιάζω) να προσπαθώ να καταλάβω αν είμαι ντυμένη και τι φορώ αφού περίμενα να έρθει πριν τρεις ώρες και τελικά ήρθε αμέσως μόλις έβαλα πυτζάμες, ή να είμαι με τις πυτζάμες από το πρωί επειδή είναι πολύ νωρίς ακόμα για να έρθει αλλά μάντεψε, ήρθε, γκρινιάζοντας από το πρωί για το δικαίωμα μου να χαλαρώσω στο σπίτι μου χωρίς να πρέπει να ανοίξω την πόρτα στον καθένα, και γενικά να μεν θέλω να του φιλήσω τίποτε τζαι τελικά μόλις μου κάτσει τον σταυρό μες τα μούτρα να κάμνω μεγαλόπρεπα στα όρια της καρικατούρας τον σταυρό μου τζαι να φιλώ τον δικό του, να παίζω πελλό για το χέρι του τζαι μόλις φεύκει να κάμνω γαργάρες με μπετατίν.

Μα τι ωραία έθιμα. Τουλάχιστον θα φάμε λουκουμάδες. 


16 σχόλια:

  1. Τι τους βάζετε μέσα στα σπίτια σας ακόμα τους παπάδες να αγιάσουν; Ανατριχίλα...

    Τουλάχιστον είναι αργία χαχα. Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πράγματι, πάντα άγχωνε με κι εμένα τούτη η φάση με το καλάντισμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ναι αλλά τα Φώτα έσιει πουλουστρίνα!
    μεν ανοίεις του παπά, τζιαι πήαιννε στους θείους, γιαγιάδες, παππούδες, νούνες τζιαι τατάδες: "καλημέρα τζιαι τα Φώτα, τζιαι την πουλουστρίνα πρώτα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εικοσιπέντε είμαι είπαμε, όχι πέντε :-)))

      Διαγραφή
    2. μεν αντιμιλάς στους μεγαλύτερους. τςτςτς
      εχάθηκεν τέλεια ο σεβασμός που την νεολαία...
      τζιαιρούς που εφτάσαμε!

      :)

      Διαγραφή
    3. πε το, πόσα σκέτς που το ρικ είδες τούτες τες μέρες;;; ;-)

      Διαγραφή
  4. αχαχαχαχαχ Βασιλικός κόρη, βασιλικός ο σκύοσμης μπαίνει μες την τυρόπιτταν!:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σόλλεπτόν, σόλλεπτόν.
    Όταν λαλείς "ολόιδιος ο Ρασπούτιν", εμ.. ετσιάκκαρες; Εννοώ.. ετσιάκκαρες.. καλά; *nudge nudge wink wink*

    Καλή χρονιά, love!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εχμφ τι έπρεπε να τσιακκάρω; κάτι μου λέει ότι εν θα ήθελα να τσιακκάρω τίποτε ;-)

      καλή χρονιά λαβ :-)

      Διαγραφή
  6. Χαχαχ... Εμένα μια φορά εμπήκεν στο δωμάτιο μου σαν ετζοιμούμουν!
    Εν ηξέρω γιατί, αλλά στα χωρκά κάθε σπίτι διά του τζιαι που ένα 5ευρώ που πάνω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ωχ! τζείνο τζαι αν ήταν φρίκη :/
      πεντάευρω!! καλή μπάζα!!

      Διαγραφή
  7. μα καμνουν τέτοιους γύρους ακόμα οι παπαδες; έχω να δω παπα μεσα στο σπίτι δεκαετία κ βάλε.
    αμπατσε καλεί τον η μαμα σου; χιχιχιχι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. καλα εν πρεπει να τους καλεσεις; ερκουνται ετσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή