Μετεκλογικό

Τρεις δημόσιοι υπάλληλοι, δύο άνεργες, τρία κομματόσκυλα και ένας αστυνομικός πέρασαν μαζί δεκατέσσερις ώρες σε ένα δωμάτιο. Ήταν όπως κάτι έργα που κλειδώνουν καμιά δεκαριά άσχετα μεταξύ τους άτομα τζαι δεν τους αφήνουν να βγουν μέχρι να σφαχτούν μεταξύ τους.

Αρχίσαμε με αναγνωριστικές ερωτήσεις, ποιου είσαι ‘συ, πού μένεις και πόθεν έρχεσαι (το αγαπημένο μου θέμα για να σαντανώνω τον κόσμο), ακολουθήσαμε με φριχτούς θανάτους από φριχτές αρρώστιες του μπατζανάκη της συμπεθέρας του γείτονα του τρίτου ξάδελφου της τάδε κοινής γνωστής (το αγαπημένο μου θέμα για να πέσω στα αγχολυτικά), συνεχίσαμε με συζήτηση για την δημοτική εκπαίδευση στη Κύπρο (δεν μπορούσα να λάβω μέρος στη συζήτηση γιατί η τελευταία μου επαφή με δημοτικό σχολείο ήταν πριν από εικοσιπέντε χρόνια), συζητήσαμε για τρίχες και κομμωτήρια (το αγαπημένο μου θέμα για να βαρεθώ, το μαλλί μου μόνο κάτω από καπέλο βλέπεται) και φτάσαμε μέχρι το διάλειμμα με κουτσομπολιό για τους κατοίκους της περιοχής που βρισκόμασταν (αγοράζουν μας τζαι πουλούν μας).

Μετά το μεσημέρι αναλύσαμε τα μέρη στα οποία είχαμε πρόσβαση στο σχολείο για να κοιμηθούμε (πουθενά), συζητήσαμε και κάναμε προβλέψεις για το ποσοστό της αποχής (κέρδισε ο αστυνομικός), τσακωθήκαμε για το δικαίωμα των τουρκοκυπρίων να εκλεγούν στο ευρωκοινοβούλιο (παραλίγο να φάω ξύλο), λύσαμε το κυπριακό (ακατάχνωτα), απαξιώσαμε τη χώρα μας (φέρτε μου χώρα  να μεταναστεύσω), σχολιάσαμε τες φωτογραφίες ταυτότητας / εκλογικού βιβλιαρίου του 33.333% που ήρτε να ψηφίσει (πλούσια περιοχή, πλούσιες φωτογραφίες), πάθαμε σοκ από κάτι τεκνά με ημερομηνία γέννησης μετά το ενενήντα (σοβαρά, πότε εφκάλαν τα πάμπερς τούτοι;!), ξαναπάθαμε σοκ από κάτι μεσήλικες με ημερομηνία γέννησης τη δεκαετία του εβδομήντα (παιθκιά, νέοι είσαστε, πλιζ σαστείτε νάκκον), περιμέναμε τα καθυστερημένα πλήθη να έρτουν στες έξι παρά (δεν ήρταν) τζαι μετρούσαμε ανάποδα τα τελευταία εξήντα δευτερόλεπτα για να κλείσει η κάλπη.

Στην καταμέτρηση παραλίγο να φανατιστώ για το κόμμα (ένα είναι το κόμμα) παρόλο που δεν το ψήφισα, τζαι κολάστηκα με τον μπάτσο μέχρι να καταλάβω για ποιο λόγο μου έγνεφε (έππεσε ένα ψηφοδέλτιο κάτω).

Μετά ήρτα σπίτι, τζοιμήθηκα για δώδεκα ώρες τζαι κυκλοφορούσα για τις επόμενες εικοσιτέσσερις ώρες με τες πυτζάμες σαν το ζόμπι.