Προεκλογικά νεύρα

Πλησιάζοντας στες ευρωεκλογές τζαι διαβάζοντας ποτζεί ποδά τον πόνο τον πόθο τζαι τη μαλακία του καθενός, πιάνει με μια απίστευτη απελπισία τζαι κούραση. Αντιλαμβάνομαι ότι ζω σε μια χώρα που εν στο pause τα τελευταία σαράντα χρόνια τζαι κανένας εν θέλει να το αλλάξει τούτο. Νευριάζουν με ούλλοι που νομίζουν ότι ούλλος ο κόσμος χρωστά μας τζαι πρέπει να μας βοηθήσει που τη καλή του τη καρκιά γιατί έχουμε δίκαιο τζαι είμαστε αλάθητοι τζαι άσφαλτοι.

Νευριάζει με που βλέπω τους πολιτικούς να κάμνουν όπως τους ποντικούς μες το καράβι που βουλιάζει με αφορμή την επίσκεψη του αμερικανού αντιπροέδρου. Νευριάζει με που γυναίκες μορφωμένες θεωρούν μια περσόνα σε μια μαλακία όπως την Eurovision, απειλή για την όποια ηθική νομίζουν ότι αντιπροσωπεύουν. Νευριάζει με που ασχολούμαστε με το τι λέει η Ιερά Σύνοδος για το Gay Pride αντί να τους αφήνουμε να βράζουν μες τες σπηλιές τους.

Νευριάζει με που τρία διαφορετικά άτομα επελλάναν με να ψηφίσω τρείς διαφορετικούς υποψήφιους επειδή εκάμαν τους ρουσφέτι. Νευριάζει με που προσπαθούν να με πείσουν με τα ηλίθια τους τα επιχειρήματα σαν να τζαι εννά φταίω εγώ αν δεν τους κάμουν το ρουσφέτι τους. Νευριάζει με που εν θέλω να τους πω κατάμουτρα τζείνα που θέλω να τους πω για να μεν βουρούμε στα νοσοκομεία. Νευριάζει με που τίποτε εν δουλεύκει σε τούτη τη χώρα αν δεν έσιεις μέσο γιατί «ούλλοι κάμνουν το, τζείνος εν πιο έξυπνος που μένα;». Νευριάζει με που ζω σε μια χώρα με εγκέφαλο γέρου σε κώμα τζαι νευριάζει με που νευριάζω όποτε φκω που τη φούσκα μου.