Πέντε

Τούτο το πράμα που έχω μια ημερομηνία μες το μυαλό μου τζαι νομίζω ότι είναι η σωστή ενώ η σωστή εν μια μέρα κάτω συνήθως άρα χάνω την κανονική μέρα, πρέπει να το προσέξω.

Έσιει λλίες μέρες που εσκέφτουμουν ότι στες τρείς του Μάη εννά κλείσουν πέντε χρόνια που έκαμα το μπλογκ, μάλιστα θα ήταν τζαι τούτη τη φορά Σάββατο όπως τότε τζαι ίνταλος ήταν τα Σάββατα μου πριν πέντε χρόνια που ήμουν σαν το ζόμπι τζαι εκάθουμουν στη τηλεόραση τζαι έβλεπα μαλακίες τζαι έτρωα σοκολάτες τζαι γλυκίσματα τζαι εστοίβαζα κιλά τζαι κατάθλιψη ενώ τωρά προσπαθώ να έβρω μια καλή δικαιολογία για να μεν πάω κάπου πόψε, τζαι έκοψα τζαι τη τηλεόραση τζαι τα γλυκίσματα τζαι περπατάω τζαι πετάω άσχετο.

Δύο του Μάη έκαμα το μπλογκ, δύο. Εχτές δηλαδή. Τζαι δεν βλέπω πλέον μαλακίες στη τηλεόραση, βλέπω μόνο μαλακίες σε dvd.

Έβαλα να δω το Tinker Tailor Soldier Spy, το καστ είναι θεϊκό, παίζει τζαι ο Βενέδικτος, έσιει τζαι 7,1 αστεράκια στο imdb οπότε τι μπορεί να πάει λάθος; Η βαρεμάρα, η απίστευτη βαρεμάρα βαρεμάρα βαρεμάρα που παραλίγο να ποτζοιμηθώ στον καναπέ που δεν ποτζοιμιούμαι ποττέ στον καναπέ τζαι η ζαβλάκωση που δεν καταλάβαινα τίποτε τζαι ούτε που εκατάλαβα πώς ανακάλυψε τον κατάσκοπο τζαι που ένα σημείο τζαι μετά ούτε έθελα να καταλάβω τζαι μετά εκόλλησε το δισκάκι τζαι ακόμα τζαι αν ήθελα να δω το τέλος, δεν εμπόρεσα να το δω.

Υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να με κούρασε επειδή ήμουν ήδη κουρασμένη, αναρωτιέμαι αν αξίζει να ξαναδοκιμάσω να το δω ή απλά να πετάσσω αυκά πας τους τοίχους τζαι να τα βλέπω να πέφτουν.